It's been a rocky ride...to say the least :-)

Hi allemaal,

Hier even een verslagje van onze reis tot nu toe.

Ik laat onze ellende met het vliegtuig maar even achterwege. Dit weet iedereen inmiddels wel. We beginnen gewoon meteen in Las Vegas.

We komen vroeg aan in Las Vegas en ontbijten hier met een pizza slize. We zijn nog maar net in Amerika, maar gedragen ons al meteen als een echte Amerikaan! haha
Voor ons gevoel zitten we gewoon nog in een heel andere tijdzone.

We halen de huurauto op, waar we eerst nog een anderhalf tot 2 uur voor in de rij moeten staan en gaan dan naar ons hotel. Tijdens het wachten gaat Robin zitten op een kruk die bij een slotmachine staat. Hij wordt gesommeerd eraf te gaan. Vanwege zijn leeftijd mag hij niet zitten op deze kruk. pffff

We zien uit het niets een groot gebouw verschijnen. Dat moet ons hotel zijn. We rijden ernaartoe en we kunnen alleen maar aah ooh en wauw zeggen. Wat een mega groot hotel zeg! En we zijn nog niet eens binnen!

Binnen is gewoon een heel dorp met casino’s gebouwd. Het plafond is als lucht geschilderd. Dat geeft de gokkers misschien een beetje het gevoel dat ze toch nog even buiten zijn geweest vandaag. Er zit een bioscoop, bowling centrum en talloze restaurantjes in dit hotel. Echt onvoorstelbaar.

We besluiten lekker aan het zwembad te gaan liggen nadat Ed en ik even hebben rondgelopen in het hotel.
Heerlijk even bijkomen van alles wat we hebben meegemaakt. Helaas, ook dit gaat niet helemaal zoals we het zouden willen. Het regent en we mogen het zwembad niet in.
We besluiten wel bij het zwembad te blijven. Misschien wordt het zo nog beter.
We gaan lekker aan de bar zitten, want hier worden we niet nat, maar er wordt gelijk gevraagd naar de leeftijden van de kids. Zijn er kinderen van onder de 21 bij? Die mogen niet aan de bar zitten. Staan mag wel. Uhh wat? Dat ze niet mogen drinken dat wisten we wel, maar dat ze niet aan de bar mogen zitten… ??!
Nou, dan maar aan een tafeltje en onze ruggen nat laten worden, want we willen wel gezellig zitten met z'n allen.

We maken er het beste van in de regen en de nacho's en gefrituurde uien maken ook een hoop goed :-)

Rond 17u gaan we weer terug naar onze hotelkamer en spreken af dat we om 20.00u gaan eten.

Ed en ik besluiten even te gaan liggen. Dan wordt er op de deur geklopt. Esmée en Lianne staan voor de deur. Ze zijn in slaap gevallen! Het is inmiddels 20.00u en ook Ed en ik komen uit een diepe slaap. De meiden gaan naar Robin, maar die reageert nergens op. Ook hij is in slaap gevallen.
Eenmaal beneden komen we erachter dat het ’goedkopere’ restaurant al dicht gaat. Het is inmiddels kwart voor negen.
We eindigen bij de wok en gaan daarna weer naar boven om verder te slapen.

De volgende dag zijn Ed en ik al vroeg wakker. 4u om precies te zijn. We kleden ons aan en gaan naar beneden om een koffie te halen om vervolgens weer naar boven te gaan om weer dingen te regelen. We moet nog bellen met onze rechtsbijstand en we moeten nog bellen met een hotel om ons geld proberen terug te krijgen. Als Delta ons niets teruggeeft ivm de vlucht en het hotel ook niet dan gaan we financieel wel echt het schip in.

De kinderen zijn ook al vroeg wakker. Nou ja, op Robin na. Die heeft geen last van de jetlag. Oooooh zoooo jaloers! :-)

We gaan lekker ontbijten met z’n alle en Lianne heeft het er alleen maar over dat zij de pancakes wel heel graag wil proberen voor het ontbijt. Jaaaaa Pancakes!!! Die ga ik echt proberen!!!
En dus krijgen zij en Robin een ontbijtbord die erg goed gevuld is met pancakes. Niet alleen hebben ze dezelfde omvang als het bord, maar ze gaan ook nog eens de lucht in. Het is echt een hele stapel. Zo groot dat beide het niet op krijgen!!

We vertrekken naar Palm Springs. Het is een rit van 4,5uur en vooral woestijn. We hebben een hotel geboekt met zwembad en hebben ons weer voorgenomen om in Palm Spring lekker bij het zwembad te gaan liggen.

Het is vandaag prachtig weer en rond 16u komen we aan in Palm Springs. Wij gaan even boodschappen doen en de kinderen gaan heerlijk chillen aan het zwembad.

Met een karretje volgeladen komen we aan bij de kassa. Ik sta met mijn rug naar de kassa toe als er opeens een hand van achter mij in het karretje reikt. De hand pakt onze koeltas en even realiseer ik me helemaal niet wat hier gebeurd. Ik wil me boos omdraaien, omdat ik de tas terug wil en zie vervolgens een jongen mijn tas met onze boodschappen vullen. Uhhh ooh, oké….
Ik draai mijn rug iets naar de jongen toe en vraag de kassiere wat hier de bedoeling van is. Ik bedoel, dit kennen wij helemaal niet in Nederland en ik wil weten of ik fooi moet geven. Nee, nee, nee was het antwoord. Dit is service en er mag geen fooi gegeven worden.

We rijden snel terug naar het hotel, want we zien de zon langzaam zakken achter de berg en willen eigenlijk ook nog even een zonnetje pikken, maar helaas… we zijn te laat. Een heel klein straaltje zien we nog in het zwembad en daar zwemmen we heen, maar als het 5 minuten heeft geduurd is het lang.

We hebben besloten pizza’s te laten bezorgen. Deze kunnen we lekker eten bij het zwembad en dan kunnen we rechtstreeks ons bedje in. De jetlag zit er goed in.


Bij het ontbijt wordt iedereen weer enthousiast als ze een wafelijzer zien waar ze zelf hun wafels in kunnen klaarmaken. Die willen we thuis ook!, is de reactie.
Het ontbijt bestaat verder uit weinig keuzes. Hartig beleg is er niet. het is zoet beleg of ‚smeerkaas’ met een bagel of een geroosterd broodje. Maar dat mag voor de meeste de pret echt niet drukken! :-)

Ed en ik zijn echt helemaal op. We voelen ons als kippen zonder kop die aan een reis beginnen. Onze start heeft veel verpest. De grand Canyon, waar we zouden kamperen is helemaal weggevallen en we zijn zo bezig om alles nog steeds te regelen dat we eigenlijk alleen maar ergens willen liggen aan een zwembad.
Dat moeten we natuurlijk niet laten gebeuren, want we zijn in Californie!!

We gaan de weg weer op naar onze volgende bestemming: San Diego!

Eerst gaan we natuurlijk even door Palm Springs, want dat hebben we nog helemaal niet gezien. Het is prachtig weer. Eigenlijk gewoon heet!
We lopen een klein stukje, maar veel leven is er nog niet. Het ziet er wel echt heel leuk uit met allemaal eettentjes en leuke winkeltjes en langs de straten staan palmbomen, veel palmbomen. Heel liefelijk!

Na een slush gehaald te hebben stappen we weer in de auto en gaan op weg. De rit duurt zo’n 2 uur en we komen tegen een uur of 4 aan in San Diego. Onderweg heb ik een motel geboekt en daar zetten we onze spullen neer.

Daarna gaan we naar Little Italy. Het is een klein wijkje en we zijn er zo doorheen. We lopen door naar de haven en daar gaan we even een hapje eten in een visrestaurant.

We bestellen een voorgerecht en een hoofdgerecht en natuurlijk wat te drinken. Robin had een Icetea en zijn glas was nog halfvol toen deze opeens van tafel gepakt werd door een ober. Robin en ik keken elkaar even verschrikt aan; zo van, wat gebeurt hier nou?! Even later wordt zijn glas teruggezet en is weer helemaal vol. Ik kwam niet meer bij van het lachen. Dat gezicht van Robin! Dit is dus een refill! Je weet wel…van de film.

We krijgen ons voorgerecht en zijn lekker aan het eten. Ed en ik zijn klaar en onze borden worden gelijk weggehaald. Robin zit nog te eten wanneer het hoofdgerecht aankomt. Hij heeft nog wat eten op zijn bord liggen als de ober vraagt: ben je klaar? Uhh ja zegt Robin en pakt snel z’n laatste stukje kibbeling van zijn bord. Zijn bord wordt gelijk verwisseld voor zijn hoofdgerecht.
Weer lig ik helemaal in een deuk. Wat gebeurt hier allemaal zie je hem denken.

We eten lekker verder en nog een keer wordt Robin zijn glas van tafel gepakt om opnieuw te vullen. Het wordt al iets normaler…

Na het eten lopen we terug naar het motel en duiken weer lekker ons bedje in.

Morgen naar Los Angeles!!!